કેરોબ ટ્રી (સેરેટોનિયા સિલિક્વા)

કેરોબ વૃક્ષ એ ભૂમધ્ય સ્પેનનું એક વિશિષ્ટ વૃક્ષ છે. તેને ખુલ્લા મેદાનોમાં મળવું સામાન્ય છે, પરંતુ ઘણા પરંપરાગત બગીચાઓમાં પણ. ખેડૂતે તેના માટે ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ ઉપયોગો શોધી કાઢ્યા છે, અને અમે માળીઓ તરીકે પણ તેનો આનંદ માણી શકીએ છીએ, તેની શાખાઓ દ્વારા પ્રદાન કરવામાં આવતી ગાઢ છાંયો અને તેની સુશોભન કિંમત જે તેની ઉંમરની સાથે જ વધે છે.

અમે એક છોડ વિશે પણ વાત કરી રહ્યા છીએ જે લાક્ષણિક ભૂમધ્ય દુષ્કાળમાં ટકી રહે છે, જે સરળતાથી છ મહિના વધુ કે ઓછા સમય સુધી ટકી શકે છે, વસંતઋતુની શરૂઆતમાં શરૂ થાય છે, તેમજ ઉનાળાના અંતમાં મુશળધાર વરસાદને કારણે પૂર આવે છે.

કેરોબ શું છે?

કેરોબ વૃક્ષ એ ભૂમધ્ય તટપ્રદેશમાં રહેલું સદાબહાર વૃક્ષ છે. જો તક મળે અને જો તે એકલતામાં વધે તો તે 10 મીટરની ઊંચાઈ સુધી પહોંચી શકે છે, જો કે જ્યારે તે બગીચામાં હોય ત્યારે સૌથી વધુ 5-6 મીટરના નમૂનાઓ જોવાનું સૌથી સામાન્ય છે. કપ ગોળાકાર છે, જે લીલા પેરિપિનેટ પાંદડાઓથી બનેલો છે.

જ્યારે તે યુવાન હોય ત્યારે તેનું થડ પાતળું રહે છે, પરંતુ વર્ષોથી તે લગભગ 60-70 સેન્ટિમીટર જાડા સુધી માપી શકે છે. વધુમાં, તે ખૂબ જ મજબૂત છે, જો કે વર્ષોથી તે ટ્વિસ્ટ થવાનું વલણ ધરાવે છે. તેના મૂળ મજબૂત અને લાંબા હોય છે, થડથી 40 મીટર સુધી વિસ્તરે છે., બે ગુણો કે જે તેમને ભૂગર્ભજળ શોધવા અને મેળવવાની મંજૂરી આપે છે.

માટે ફૂલો નાના, પાંખડીઓ વિના અને આછા લીલા હોય છે. તેઓ જૂની શાખાઓ પર ફૂલોની દાંડીમાંથી ફૂટે છે અને વસંતઋતુમાં આમ કરે છે. ફળો કેરોબ બીન્સ, સખત ઘેરા બદામી શીંગો છે જે લગભગ 30 સેન્ટિમીટર માપે છે. અંદર આપણે જોઈશું કે તેમાં રબરનો પલ્પ છે જે બીજનું રક્ષણ કરે છે.

સારું, આ પલ્પ ખાવા યોગ્ય છે, સ્વાદમાં મીઠો છે. "ગેરફાયદો" એ છે કે તે વાવેતરના લગભગ 7 વર્ષ પછી ફળ આપવાનું શરૂ કરે છે, પરંતુ એકવાર તે શરૂ થાય છે, તે 200 કિલો જેટલી શીંગો પેદા કરી શકે છે, જે ઉનાળાના અંતમાં લણવામાં આવે છે.

તેનું વૈજ્ .ાનિક નામ છે સેરેટોનિયા સિલિક્વા, પરંતુ તે તેના સામાન્ય નામોથી વધુ જાણીતું છે: કેરોબ, કોમન કેરોબ, કેરોબ, ગેરોફેરા, બ્લેક કેરોબ, કેરોબ, કેરોબ. તેને અમેરિકન કેરોબ ટ્રીથી અલગ પાડવું મહત્વપૂર્ણ છે, જે પ્રોસોપિસ જીનસ સાથે સંબંધિત છે, જે એક વૃક્ષ છે જેમાં વારંવાર કાંટા હોય છે, અને જેમાં બાયપીનેટ પાંદડા પણ હોય છે જે તેના કરતા વધુ ઝીણા હોય છે. સેરેટોનિયા સિલિક્વા.

તે માટે શું છે?

મૂળભૂત રીતે, ભૂમધ્ય કેરોબ વૃક્ષનો ઉપયોગ કરવામાં આવ્યો છે અને આજે પણ તેનો ઉપયોગ થાય છે ચારા તરીકે, છાંયડો પૂરો પાડવા માટે, અને પલ્પ પણ ખોરાક તરીકે. પ્રમાણમાં તાજેતરનો ઉપયોગ એ બોંસાઈ તરીકે કામ કરવાનો છે: જેમ જેમ તે ધીમે ધીમે વધે છે, લગભગ સંપૂર્ણ કેરોબ બોંસાઈ મેળવવાનું શક્ય છે.

બીજ ખાવા યોગ્ય નથી. તેઓ ખૂબ, ખૂબ જ અઘરા છે. પરંતુ તેઓ એક વસ્તુ સેવા આપે છે: તેમને રોપો. આના જેવું વૃક્ષ મેળવવામાં સમય લાગશે, પરંતુ તે એક અનુભવ છે જે આપણને તે કેવી રીતે વધે છે અને તેની સંભાળ કેવી રીતે રાખવી તે શીખવામાં મદદ કરશે.

છેવટે, લાકડું ખૂબ જ સખત અને પ્રતિરોધક છે, તેથી ફર્નિચર અને હસ્તકલા બનાવવા માટે તેની પ્રશંસા કરવામાં આવે છે.

કેરોબ વૃક્ષ ગુણધર્મો

પલ્પ તે અતિસાર વિરોધી અને સંતોષકારક છે અને તેથી તેનો ઉપયોગ વજન ઘટાડવા માટે થઈ શકે છે. વધુમાં, બીજમાંથી તીડના બીન અર્કનો ઉપયોગ ઇમલ્સિફાયર અને ઘટ્ટ તરીકે થાય છે.

કેરોબની જાતો

વિવિધ જાતોને અલગ પાડવામાં આવે છે, જેમ કે આ:

• માતાફેલેરા: ઘેરા લાલ શીંગો સાથે.
• મૂશળફળ: લાલ-ભૂરા ફળ સાથે, અને સફેદ અને ખૂબ જ પુષ્કળ પલ્પ સાથે.
• નકારાત્મક: કાળી શીંગો અને જાડા પલ્પ સાથે.
• રોજા: જેમાં નાની શીંગો અને સફેદ પલ્પ હોય છે.

તમે તમારી જાતની સંભાળ કેવી રીતે લેશો?

ખરેખર, આ એક એવું વૃક્ષ છે જેની કાળજી ફક્ત ત્યારે જ કરવાની જરૂર છે જો તે યુવાન હોય અને/અથવા વાસણમાં હોય, અથવા જો આબોહવા સૌથી આદર્શ ન હોય. તેમના મૂળ સ્થાનોમાં, ઉદાહરણ તરીકે મેજોર્કા ટાપુ પર, સૌથી સુંદર નમુનાઓ તે છે જે જમીન પર છે, તેમના પોતાના પર ઉગે છેકોઈને તેમની ચિંતા કર્યા વિના. હવે, તે વિચારવું ભૂલભરેલું છે કે તે એક સર્વ-ભૂપ્રદેશની પ્રજાતિ છે.

તેથી, તે જાણવું મહત્વપૂર્ણ છે કે તેને ક્યાં મૂકવું જોઈએ, તેને કેટલી વાર પાણી આપવું અને તેને કઈ માટીની જરૂર છે, અન્ય વિગતોની સાથે:

વાતાવરણ

હું જે માનું છું તે સૌથી મહત્વપૂર્ણ છે તે સાથે અમે પ્રારંભ કરીએ છીએ: હવામાન. જો હવામાનની સ્થિતિ યોગ્ય હોય તો કેરોબ વૃક્ષ કાળજી લેવા માટે ખૂબ જ સરળ છોડ બની શકે છે., મારો મતલબ, હા:

• ચાર ઋતુઓ અલગ પડે છે,
• દર વર્ષે ઓછામાં ઓછો 350mm વરસાદ પડે છે,
• ત્યાં frosts છે, પરંતુ માત્ર -7ºC સુધી અને ક્યારેક ક્યારેક
• મહત્તમ તાપમાન 45ºC થી વધુ નથી

સ્થાન

હંમેશા બહાર, કારણ કે તે બીજ છે. વધુમાં, તમારે તેને સીધો સૂર્યપ્રકાશ આપવો પડશે, અન્યથા તે વધવા માટે સમર્થ હશે નહિં.

બીજી બાજુ, ચાલો યાદ રાખીએ કે તે લાંબા મૂળ ધરાવે છે, તેથી તે મહત્વનું છે કે જ્યાં અમારી પાસે પાઈપો છે ત્યાંથી તે ઓછામાં ઓછા દસ મીટરના અંતરે વાવવામાં આવે.

જમીન અને સિંચાઈ

તે ચૂનાના પત્થરોની જમીનમાં સારી અભેદ્યતા સાથે ઉગે છે (એટલે ​​​​કે, તેઓ પાણીને શોષી લે છે અને તેને સારા દરે ફિલ્ટર કરે છે). જો તમારી પાસે તે વાસણમાં હોય, તો તમે સાર્વત્રિક સબસ્ટ્રેટનો ઉપયોગ કરી શકો છો જ્યાં સુધી તે તેની રચનામાં પર્લાઇટ ધરાવે છે, જેમ કે આમાંથી અહીં.

સિંચાઈ માટે, તે સાધારણ રીતે કરવામાં આવશે. જ્યારે તે યુવાન હોય ત્યારે તેને ઉનાળામાં અઠવાડિયામાં બે વાર અને બાકીના વર્ષમાં સમયાંતરે પાણી આપવામાં આવશે; પરંતુ એકવાર તેને જમીનમાં રોપવામાં આવે તે પછી બીજા વર્ષથી તેને ક્યારેક-ક્યારેક પાણી આપવા માટે પૂરતું હશે.

ગ્રાહક

તે વસંત અને ઉનાળામાં ફળદ્રુપ થઈ શકે છે, ઉદાહરણ તરીકે પ્રવાહી અથવા પાવડર કાર્બનિક ખાતરો સાથે. ગુઆનો (વેચાણ માટે અહીં), ખાતર, અળસિયું હ્યુમસ (વેચાણ માટે અહીં), અથવા ખાતર પણ તમને સ્વસ્થ રહેવામાં મદદ કરશે.

જીવાતો

તે ખૂબ અઘરું છે. એકમાત્ર સમસ્યા (જે ખરેખર એવું નથી) મેં જોયું છે કે, ખાસ કરીને ઉનાળામાં કીડીઓ તેના થડ અને ડાળીઓનો રસ્તા તરીકે ઉપયોગ કરી શકે છે.

રોગો

જ્યારે વધુ પાણી આપવામાં આવે ત્યારે ફૂગના હુમલા માટે સંવેદનશીલ અને/અથવા જ્યારે જમીનમાં સારી ડ્રેનેજ ન હોય. તેને અસર કરતી પ્રજાતિઓ નીચે મુજબ છે:

• એસ્પિડિયોટસ સલ્ફ્યુરિયસ
• સ્યુડોસેર્કોસ્પોરા સેરાટોનિયા (કેરોબ વૃક્ષનું સેર્કોસ્પિઓરિસ)
• રોઝેલીનિયા નેકાટ્રિક્સ

સૌથી સામાન્ય લક્ષણો છે: મૂળ સડવું, પાંદડા પડવા, થડના પાયા પર સફેદ ઘાટનો દેખાવ, શાખાઓનું મૃત્યુ. તેને રોકવા માટે, તે સુનિશ્ચિત કરવા માટે નિર્ણાયક છે કે જમીન પાણીને સારી રીતે ડ્રેઇન કરે છે, અને જો તે કેસ નથી, તો તેને બનાવવા માટે પગલાં લો. ઉદાહરણ તરીકે, ડ્રેનેજ પાઈપો સ્થાપિત કરવી અથવા ઢોળાવ બનાવવો.

અને અલબત્ત, તમારે અતિશય પાણી આપવાનું પણ ટાળવું જોઈએ.

ગુણાકાર

કેરોબ પાનખર માં બીજ દ્વારા ગુણાકાર, તેના ફળની લણણી કર્યા પછી. તેઓ મુઠ્ઠીભર પર્લાઇટ સાથે પીટ મિશ્રિત વાસણમાં વાવેતર કરવામાં આવે છે, અને બહાર છોડી દેવામાં આવે છે. તેઓ સમગ્ર વસંત દરમિયાન અંકુરિત થશે.

તમે કેરોબ વિશે શું વિચાર્યું?